به نقل از «فارس»

شهاب عباسی: «کامیون» به هر قیمتی مخاطب را نمی خنداند/سریالی شبیه به «روزگار جوانی»

تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۳۰۷۲۴

نویسنده سریال «کامیون» گفت: به دو دلیل با موضوع کرونا در این سریال شوخی نکردم که از مهمترین دلیل هایم این بود که نباید به هر قیمتی با هر مسئله‌ای شوخی کرد. شوخی کردن قبح ماجرا را می‌ریزد.

** خبرگزاری فارس- گروه رادیو و تلویزیون: سالها پیش برنامه ای تحت عنوان خنده بازار از شبکه سه سیما پخش می شد که در همان زمان پخش به محبوبیت و موفقیت بالایی دست پیدا کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مجموعه طنز ترکیبی که بیشتر با مشاغل و افراد مشهور و برنامه های تلویزیونی شان شوخی می کرد. نویسنده، کارگردان و یکی از بازیگران آن شهاب عباسی بود. فردی که از سالها پیش کار کمدی را با کارهای مهران مدیری شروع کرده است و این روزها مثل تمامی بازیگران کارهای طنز مدیری خود کارگردانی و نویسندگی انجام می دهد. فعالیت مداوم در عرصه کمدی که حرفی برای گفتن داشته باشد کار ساده ای نیست. آن هم کمدی که برای رسانه ای مثل تلویزیون تولید و ساخته شود. حال می خواهد این کمدی مسائل مبتلابه جامعه را در خود منعکس کند یا بیانی شفاف از واقعیت ها باشد. عباسی در کامیون  علاوه برا نویسندگی نقش کوتاهی را نیز ایفا کرده است. با او درباره نگارش این سریال گفت‌وگو کردیم:

**آقای عباسی آیا می توان گفت که فضای کمدی که در این سریال به تصویر کشیده شده شبیه به کارهای قبلی شماست؟

- خب اگر بخواهم به این سوال جواب بدهم باید بگویم متن این سریال را مثل سریال های قبلی و کارهای قبلی خودم نوشتم. اما با این تفاوت که الان نگاه دیگری دارد این سریال را می سازد. وقتی متن از تفکر یک کارگردان دیگر عبور می کند مطمئنا تفاوت هایی بوجود می آید.

** برای شما که اغلب کارهایی که خودتان می نویسید را خودتان کارگردانی می کنید همکاری با یک کارگردان دیگر کار سختی نبود؟
 - من با آقای اطیابی دچار این مسئله شدیم و یک جاهایی در مورد جنس شوخی‌ها، سرنوشت قصه، اختلاف نظر داشتیم در صورتی که اینها چیزهای شخصی بود اما در کل ما همدیگر هماهنگ بودیم.

** کمدی این کار کمی از کمدی سایر آثار شما فاصله دارد.

- این کار حال و هوای کمدی دارد و می توانیم بگوییم کمدی رمانتیک است‌. در اصل یک ملودرام خانوادگی است که لحظات احساسی هم دارد و کمدی موقعیت است. هیچ کدام از شخصیت ها کارهای عجیب و غریبی نمی کنند و فانتزی در این قصه حداقل است و شما خیلی کم در این قصه فانتزی می بینید. کامیون قصه رئال است و موقعیت ها هستند که شرایط کمدی را به وجود می آورد.

** شما در این سریال قصه سه دانشجوی شهرستانی روایت کردید که به خاطر قبولی در دانشگاه به تهران آمدند. کمی شبیه به سریال های دهه ۸۰ تلویزیون. فضای سریال روزگار جوانی.

- بله از این جهت شباهت دارد اما با این تفاوت که در سریال روزگار جوانی مرکز داستان در خانه دانشجویی دانشجویان بود اما در کامیون اینطور نیست و چون این دانشجو ها خانه ندارند داستان‌هایی برایشان ایجاد شده است. 

** اما این دانشجوها با این که اصالتا تهرانی نیستند و در برخی موارد با لهجه و در برخی موارد بدون لهجه صحبت می کند دلیل خاصی برای این موضوع داشتید؟

- هر کدام از این دانشجو از یک شهر آمده اند و زبانشان هم متعلق به شهرشان است. بعضی وقت ها با لهجه بعضی وقت ها بدون لهجه صحبت می کنند و هرکدام یکهو می زنند به کانال خودش یه جوری که انگار بقیه حرفهای او را متوجه نمی‌شوند و موقعیت های ایجاد می شود.

** محوریت بخشی از سریال روی کامیون شخصیتی به نام نادر بود؟

- زمانی که این طرح به دست من رسید کامیون در قصه وجود داشت که این موضوع هم مزایا دارد و هم معایب‌. 

** که اتفاقا همین ماجرا کار شما را مردانه کرده است.

- برای یکی از همین مزایا این است که کار مردانه شده است و وقتی مخاطب اسم کامیون را می شنود ناخودآگاه متوجه می شود که با یک کار مردانه طرف است هرچند ما راننده کامیون خانم هم داشتیم اما در سریال‌های تلویزیونی به آن نپرداختیم.

** برای فاصله گرفتن از این مردانگی و عدم ریزش مخاطبانتان چه کردید؟

- تا جایی که توانستم شخصیت های فرعی به قصه اضافه کردم و به نظرم تعادل برقرار شده است چون داستان های عاشقانه هم در این میان بوجود آمده است. اما در کل از اسم کامیون وام گرفتیم.

** نام «کامیون» مخاطب را ناخودآگاه به یاد سریال های قبلی تلویزیونی می اندازد که کامیون شخصیت محوری در آن قصه ها داشت مثل پایتخت فصل های اول و خوش رکاب. کامیون در این دو سریال هویت داشت اما در سریال شما هویتی به آن داده نشده است. 

- ما خودمان هم بر این گفته شما رسیدیم با اینکه طرح اولیه به من داده شده بود و اتفاقا من هم همین سوال شما را پرسیدم و آقای اطیابی گفتند نگران نباشید و ما قصه را به سمتی می بریم که اصلا در ذهن مخاطب چنین شباهتی تصویر نشود. اما از این جهت اگر بخواهیم نگاه کنیم که مهدی هاشمی پشت فرمان می نشیند و نمای بسته از او می بینم و آن سمت ارسطو پشت کامیون است و در خوش رکاب هم محمد کاسبی بله باید بگویم از این زاویه شبیه به هم هستند. اما از نظر درون مایه و سمت و سوی کداستان می‌برد کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند برای مثال کامیون پایتخت در شهر زیاد تردد نداشت و کامیون خوش رکاب هم که به جبهه رفت.

** اما این کامیون در سریال پایتخت در  سکانس هایی لوکیشن اصلی می شد و زندگی‌شان را پشت کامیون چیدند و چند روزی زندگی کردند.

- بله درست است اما در قصه سریال ما، کامیون پررنگ نیست و محوریتی به این شکل ندارد.

** در برخی از سریال ها نویسنده در بخش انتخاب بازیگران نیز دخیل است و بنا به تصوراتی که از تک‌تک شخصیت‌هایی که خلق شد نشان دارد و کارگردان و تهیه مشورت‌های می‌دهد در مورد این سریال چنین موضوعی برای شما اتفاق افتاد؟

- نه، من مشورتی برای انتخاب بازیگران به گروه تولید ندادم اما دو بازیگری که در این سال‌ها خودم با آنها کارهای بسیاری کرده بودم را به گروه معرفی کردم سیاوش مفیدی و ماهان عبدی.

** یکی از بازیگرهای نقش اصلی سریال کامیون شرکت کننده سال گذشته در برنامه عصر جدید است که اتفاقاً حواشی فراوانی را در پی داشت؟

- بله هادی مرتضی زاده نیز ترین‌سریال نقشه یکی از این دانشجوها را بازی می کرد.  به نظرم بده بستان هایی که این سه نفر با یکدیگر دارند بنا به قصه ای که تعریف شده در تصویر نیز در آمده است شیطنتی که لازم داشتیم برای این سه کاراکتر به خوبی اجرا شده باید ببینیم که مخاطبان نظری داشتند چرا که نمی توانیم زیاد از خودمان تعریف کنیم.

** یکی از موضوعات به روزی که در محتوای سریال هایی که در حال حاضر تصویربرداری می‌شود وجود دارد شرایط موجود در جامعه است. مثل بیماری کرونا. شما برای اضافه کردن چنین سوژه ای به سریال تان دچار محدودیت نشدید؟

- نه من در قصه خیلی با کرونا شوخی نکردم. آن هم به دو دلیل. اول اینکه وقتی با موضوع شوخی می کنید ممکن است قبحش بریزد. همین الان که مدام از طریق رسانه ها مردم را از این بیماری می ترسانند هیچ کس جدی نگرفته است چه برسد به اینکه ما بخواهیم به عنوان شوخی به این موضوع در این سریال نوروزی بپردازیم. به همین خاطر به طور عامدانه و با اینکه می‌توانستم با این بیماری نیز شوخی کنم اما چنین چیزی را وارد قصه نکردم. در مرحله بعد این که نمی دانم سرنوشت این بیماری چه خواهد شد‌. امیدوارم که زودتر تمام شود اما اگر ادامه دار شود و تلفات بیشتری دهد پخش این سکانس ها تاثیر منفی روی مردم می گذارد. یعنی خانواده ای که عزیزانشان را در اثر ابتلا به کرونا از دست دادند وقتی سریالی را ببینند که با کرونا شوخی کرده حالشان بد می شود و ما تمام اینها را در نظر گرفتیم که ورودی به کرونا نداشته باشیم. به نظر من نمی شود به هر قیمتی با مسائل شوخی کرد. 

 

** اما یکی دو سریال نوروزی چنین موضوعی را در قصه گنجاندند.

- امیدوارم که موفق بوده باشند اما من در خودم این جرات را ندیدم که به سمت چنین موضوعی بروم. آنچه از تجربه چند ساله ام آموختم مرا مجاب کرد که چنین کاری انجام ندهم.

** گروه تهیه و تولید نیز از شما نخواستند که این موضوع را وارد قصه کنید؟

- نه آنها هم به اندازه کافی وحشت زده شدند.کار کردن با یک گروه ۷۰ نفره آن هم در شرایط فعلی واقعاً کار سختی است. ما هم مثل پرستاران هستیم و تلاش می‌کنیم تا بتوانیم لحظات مفرحی را در قرنطینه برای مردم رقم بزنیم و کاری کنیم تا مردم در تعطیلات لااقل با دیدن این سریال حالشان خوب شود و یک ساعتی مشکلات ناشی از این بیماری را فراموش کنند.

** در حال حاضر مشغول نگارش همین یک سریال هستید؟

- بله البته سریالی برای شبکه نسیم دارم که هنوز پخش نشده است. سریال افسانه هزار پایان که شاید در سال جدید بخواهند بخشش کنند.

** شما اولویت تان چه در بخش نگارش چه در کارگردانی روی کارهای کمدی است؟ و روی چه نوع کمدی تمرکز و علاقه بیشتری دارید؟

- خب ببینید الان شورای متن تلویزیون وقتی متن سریال کامیون را خواند متفق القول گفتند این سریال کمدی سالمی از نظر جنس شوخی ها دارد. متاسفانه الان در سینما آنقدر جنس شوخی ها را جنسی کردند واقعا سلیقه مخاطب هم در همان سطح شده و یک شوخی که بخواهید موقعیتی و تمیز باشد بدون فحش بدون رقص و ... مردم را نمی خنداند. بنابراین ریسک کردم که به هیچ عنوان به سمت این نوع شوخی های نامتعارف نروم. با توجه به اینکه ناظرین شبکه نیز معتقدند تلویزیون باید پاکی اش را حفظ کند و به شوخی های این شکلی ورودی نداشته باشد. باید با افتخار بگویم که در سریال کامیون به هر قیمتی حاضر به خنداندن مخاطب نشدیم.

** شما ۸ سال پیش برنامه «خنده بازار» را ساختید. مجموعه طنز ترکیبی که به شدت انتقادی بود. در سریال کامیون هم توانستید با همان فرمان جلو بروید؟

- ما در سال ۹۰ در خنده بازار راجع به طلا و سکه و دلار شوخی می کردیم و هنوز هم چنین مشکلی در جامعه ما وجود دارد و هیچ چیز عوض نشده است و ما چهار سال خنده بازار را با شدیدترین لحن شوخی ساختیم و آب از آب تکان نخورد. منظورم این است که در این هشت سال مگر چه اتفاقی افتاد که بخواهم با همان مواردی که ۸ سال پیش شوخی کردم، باز هم شوخی کنم؟ البته در سریال کامیون هم صاحبخانه ای داریم که این سه دانشجو را جواب می کند و فرد دیگری پول آنها را می خورد. 
من در تمام این ده سال اغلب کارهایم انتقادی بود مثل شهر گمشده، شکرآباد، دست به نقد و ... 
این روزها خیلی خسته ام اما همچنان امیدوارم. به بازخوردهای سریال و استقبال مخاطبان. همه بچه ها برای تولید این سریال زحمت کشیدند و گروه تدوین نیز شبانه روزی فقط برای مردم کار می کنند. 

** در این سریال نقش کوتاه یک وکیل را ایفا می کنید. در ادامه نقشتان پررنگ تر شد؟

- نه همان مقدار کوتاه بود.چون درگیر نوشتن بودم قاعدتا نمی توانستم نقش بلندی بازی کنم اما دوست داشتم در این سریال حضور داشته باشم و نقشم را هم دوست داشتم.

** در شرایط موجود به نظر شما ساخت سریال ملودرام و غیر کمدی چقدر جواب می دهد؟

- هیچی. مردم به روالی که عادت کردند، می بینند اما غصه می خورند. الان واقعا باید ساخت ملودرام ها را متوقف کنند و همه باید کمدی بسازند تا بلکه حال مردم خوب شود.

به گزارش فارس، سریال «کامیون» به نویسندگی شهاب عباسی و کارگردانی سید مسعود اطیابی هر شب از نوروز از شبکه دو سیما پخش می شود.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: تلویزیون کارگردان بازار دانشجو سریال کامیون خنده بازار سریال ها شوخی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۳۰۷۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روزگار متفاوت زنان اراکی

روزنامه شرق نوشت: دیدار تیم‌های آلومینیوم اراک و پرسپولیس عصر روز گذشته در شرایطی به میزبانی اراکی‌ها برگزار شد که خبری از حضور تماشاگران زن در این ورزشگاه نبود. اراک که از ابتدای فصل تا پیش از این دیدار یکی از شهر‌های همیشه در صحنه برای ورود زنان به ورزشگاه بود، جدیدا با محدودیت‌هایی همراه شده است. این محدودیت مربوط به نامه چند روز قبل سازمان لیگ است که به طور رسمی عنوان کرده بود تا زمان برطرف‌شدن نواقص «زیرساخت»، اجازه ورود زنان اراکی به ورزشگاه داده نمی‌شود.

از آنجا که پیش‌از‌این، «زیرساخت» کاربرد‌های متفاوتی در این بحث پیدا کرده، بدیهی است که این مورد نمی‌تواند توجیه‌کننده واردنشدن زنان به ورزشگاه در اراک باشد. به نظر می‌رسد اصل داستان مربوط به اتفاقی است که در دیدار آلومینیوم اراک با استقلال در چارچوب رقابت‌های لیگ برتر رخ داد؛ دیداری که با برتری استقلالی‌ها به پایان رسید؛ ولی در انتهایش با ورود یک جیمی‌جامپ خانم و رفتن به سمت کاپیتان استقلال همراه شد. آن صحنه، به‌ویژه در آغوش کشیدن چندثانیه‌ای سیدحسین حسینی، باعث شد تا جنجال جدیدی شکل بگیرد.

کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم سریعا دست به کار شد و کاپیتان استقلال را ۳۰۰ میلیون تومان جریمه و سپس او را از همراهی تیمش در یک دیدار هم محروم کرد. از آنجا که حساسیت‌های به‌وجودآمده در این بخش زیاد شد، سازمان لیگ هم دست به کار شده و اجازه ورود مجدد زنان اراکی به ورزشگاه برای تماشای بازی را نداده است؛ پس بعید است که زیرساختی که از ابتدای فصل تا به الان مشکلی برای حضور زنان نداشته، یکباره در عرض چند روز دچار اشکال شود و مانع از حضور زنان شود.

محرومیت زنان اراکی از تماشای بازی روز گذشته در شرایطی رقم خورده که سازمان لیگ در اقدامی بحث‌برانگیز، زنان تبریزی را هم مجددا از ورود به ورزشگاه و دوباره به بهانه مهیا‌نبودن زیرساخت محروم کرده است. این اتفاق در حالی رخ داده که کلا زنان تبریزی در این فصل فقط یک بازی توانسته‌اند برای تماشای بازی تیم‌شان به ورزشگاه بروند و از ابتدا تا به الان از این امر محروم بوده‌اند. اگرچه هنوز دلیل چندان مشخصی برای این تصمیم در تبریز عنوان نشده؛ ولی محرومیت زنان اراکی بحث‌های متعددی را در پی داشته است.

بحث اصلی در‌این‌میان این است که آیا اصولا ورود یک جیمی‌جامپ به زمین مسابقه باید با محرومیت کلی تماشاگران همراه باشد یا خیر؟ بر کسی پوشیده نیست که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌هایی به فدراسیون فوتبال ایران خواستار حضور زنان در ورزشگاه شدند. این دو نهاد تأکید کرده‌اند که نه برای بازی‌های تیم ملی؛ بلکه برای همه بازی‌های لیگ برتر، حضور زنان در ورزشگاه الزامی است. امری که اگرچه ابتدا به صورت گزینشی رقم خورد؛ ولی رفته‌رفته با پیشتازی چند شهر به سمت بلیت‌فروشی هم رفت و زنان علاقه‌مند به فوتبال توانستند بعد از سال‌ها، به طور رسمی به ورزشگاه بروند.

فدراسیون فوتبال ایران در این مسیر به صورت قطره‌چکانی عمل کرد و رفته‌رفته تعداد ورزشگاه‌هایی را که زنان می‌توانستند در آن برای تماشای بازی بروند، بیشتر کرد. البته شهر‌های اصلی از‌جمله تهران، اصفهان و تبریز از این مقوله جدا ماندند که بعد‌ها با پافشاری بیشتر کنفدراسیون فوتبال آسیا، ورزشگاه آزادی هم به فهرست ورزشگاه‌هایی که زنان می‌توانند برای تماشای بازی‌های لیگ برتر به آن بروند، اضافه شد. گو اینکه محل استقرار زنان در این ورزشگاه به قدری نامناسب است که شأن حضور این قشرِ علاقه‌مند هرگز رعایت نشده است. درباره دو کلان‌شهر دیگر هم که ممنوعیت‌ها به قوت خود باقی است؛ در تبریز که دوباره ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شده و در اصفهان که کلا اجازه ورود به آن‌ها برای تماشای بازی‌های لیگ برتر داده نشده است.

به غیر از این مورد، در چند شهر دیگر از‌جمله همین اراک، از ابتدای فصل تا‌کنون زنان علاقه‌مند به فوتبال بدون هیچ مشکلی به ورزشگاه می‌رفتند که این مورد هم به‌تازگی با محدودیت‌هایی همراه شده است. مشخص نیست ممنوعیتی که گریبان زنان علاقه‌مند به فوتبال در اراک را گرفته، چه زمانی برداشته شود؛ ولی این پرسش ذهن بسیاری را درگیر کرده که چطور، با فرض انجام یک اشتباه از سوی یک فرد، تنبیهی گروهی در نظر گرفته می‌شود که مانع از حضور دیگر زنان اراکی در ورزشگاه می‌شود؟ آیا در این زمینه نمی‌شد برخورد بهتری با زنان شود و آن‌ها را در این برهه از علاقه‌ای که به حضور در ورزشگاه نشان داده بودند، منع نکرد؟ آن‌هم در شرایطی که برای مسائلی بحث‌برانگیزتر که در ذهن مردم تأثیر بسیار عمیق‌تری دارد، برخورد متفاوتی شده است.

ضمن اینکه این مورد با توجه به حساسیت‌هایی که پیش‌از‌این از سوی نهاد‌های بین‌المللی فوتبال نشان داده شده، اهمیت وافری دارد و می‌تواند منجر به آماتور‌شدن لیگ فوتبال ایران شود. ابتدای همین فصل بود که انتشار نامه‌ای از مسئولان سازمان لیگ نشان داد در صورت راه‌نیافتن زنان به ورزشگاه، ای‌اف‌سی این اختیار را دارد تا مسابقات لیگ ایران را بی‌اعتبار جلوه داده و حتی مشکلاتی برای تیم ملی در پی داشته باشد. آیا بهتر نیست قبل از رسیدن به آن مرحله، مسئولان تصمیم مناسبی در این موارد اتخاذ کنند؟